Οδηγίες για τη χρήση του δονητή (ΔΝΤ) μας

Το να χώνουμε μετά μανίας πράματα και θάματα στον κώλο μας είναι σαφώς διεγερτικό και καυλωτικό. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων, ό,τι μπαίνει βγαίνει κιόλας. Στην περίπτωση του ΔΝΤ μας όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά διότι μπορεί να μπει και να μας κατσικωθεί για χρόνια. Αποτέλεσμα; Κι ύστερα από χρόνια και καιρούς, πάλι δικό μας δε θα 'ναι!

Τι είναι ο ΔΝΤ;

Ο ΔΝΤ είναι κατασκευασμένος από σύνθετα οικονομικά μεγέθη. Βγαίνει σε πολλά μεγέθη και σχήματα. Για αυτό τον λόγο, προτού τον αγοράσουμε, καλό είναι να ξέρουμε πώς τον θέλουμε και πού θέλουμε να τον φτάσουμε: έως το πρώτο... πάτωμα, για παράδειγμα, ή έως το λαρύγγι.

Ο ΔΝΤ με φαρδιά βάση τεντώνει και καυλώνει τον πρωκτό, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος η τρύπα μας να παραμείνει ανοιχτή, με αποτέλεσμα να βγαίνει ό,τι σκατό παράγουμε -και εμείς δε θέλουμε κάτι τέτοιο. Λάθος;


Στην περίπτωση που θέλουμε να ερεθίσουμε τον «προστάτη» μας, χρειαζόμαστε ένα ΔΝΤ μακρύτερο και λεπτότερο. Αλλά και εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην καταλάβουμε τίποτε, με τέτοια τρύπα -που ίσως έχουμε-, και να χρειαζόμαστε... double fuck! Και άλλον «προστάτη» δηλαδή, ή λέγε με και ΕΚΤ αλλιώς.

Ο ΔΝΤ με όρχεις είναι σαφώς πιο εύκολος να τον κρατάμε, χωρίς να μας φύγει και να πιάσει έκτο... πάτωμα. Παρ' όλ' αυτά, και εδώ παραμονεύει ο κίνδυνος να μας γράψει στα... αρχίδια του και να μπει για τα καλά μέσα, πιάνοντας όχι έκτο αλλά δέκατο όγδοο πάτωμα, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες στο «σώμα» μας.

Ο ΔΝΤ-κωλοσφήνα (butt plug) είναι σαφώς μικρότερος και κοντόχοντρος, κατσικώνεται μέσα μέχρι να τον βγάλουμε, αλλά και σε αυτήν την περίπτωση κρατά τον πρωκτό μας ανοιχτό, με αποτέλεσμα πάλι τα σκατά μας να βρίσκουν διέξοδο προς το... φως!

Σκίσε με ΔΝΤ μου και πέτα με στα... βράχια!

Ο ΔΤΝ είναι ένα πολύ ωραίο σεξουαλικό όργανο, το οποίο αντικαθιστά τον ανίκανο από τις αλλότριες χρήσεις σοσιαλιστικό (ή κεντρώο ή φιλελεύθερο ή δεξιό) όργανο του συντρόφου μας, ο οποίος -αν και κωλάρα (τη δική μας) να γαμήσει- πάει, ο άχρηστος, και ξενοπηδάει αλλού.

Πώς όμως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εμείς οι ανίδεοι και ανίδεες το ΔΝΤ μας χωρίς να τραυματιστούμε και χωρίς να κάνουμε τον κώλο μας ΝΑΑΑΑ -μετά συγχωρήσεως-, ή, κατά το κοινώς λεγόμενο, να αποφύγουμε να τον κάνουμε σήραγγα του Αρτεμισίου που μπαινοβγαίνουν τα φορτηγά με τους νταλικέρηδες να είναι μες στην τρελή χαρά; Πώς, λοιπόν, θα αυξήσουμε την ηδονή μας με το ΔΝΤ μας και να μειώσουμε τον κίνδυνο μιας τέτοιας ή ανάλογης κατάστασης, καθώς ο κώλος μας θα μας χρειαστεί και στο μέλλον;

Χαλάρωσε και άνοιξέ τον

Επειδή ο ΔΝΤ είναι πέρα από τα όρια και το μέγεθος του ανίκανου και άπιστου ξενοτρυποπηδήκουλα, πρέπει πρώτα από όλα να χαλαρώσουμε και να ανοίξουμε το σφιγκτήρα μας ώστε ο ΔΝΤ μας, ειδικά αν είναι πολύ μεγάλος, να μπει στον πρωκτό και να νιώθουμε ότι τρώμε ένα... ζεστό παγωτό (δηλαδή, καυτό και γλυκό ταυτόχρονα).

Το κόλπο είναι να χαϊδέψουμε την κωλότρυπά μας και να τη δουλέψουμε με τα δάχτυλα ή τη γλώσσα για να ανοίξει. Αλλά επειδή ο ΔΝΤ είναι πάντα άγαρμπος και βίαιος από τη φύση του, όσο και αν είναι φτιαγμένος από ελαστικό υλικό -λέμε τώρα!-, καλό είναι να την ανοίξουμε από μόνοι μας με τα δάχτυλά μας ή με κάτι μικρότερο από το ΔΝΤ. Προσοχή! Όχι μπανάνες, όχι κολοκύθια, όχι αγγούρια, όχι μελιτζάνες. Κώλο πάμε να ανοίξουμε, όχι μανάβικο.

Λίπανε το γαμημένο!

Ένας καλός τρόπος για να έχουμε το αποτέλεσμα που έχουμε είναι να λιπάνουμε τον πρωκτό μας με ένα κατάλληλο λιπαντικό. Το σάλιο ή το γράσο σε αυτήν την περίπτωση δεν ενδείκνυνται. Το πρώτο στεγνώνει αμέσως, το δεύτερο θα κάνει τον κώλο σας να βρoμάει σαν μηχανουργείο. Επίσης, αντενδείκνυνται η βαζελίνη (δε θέλουμε να περπατάμε και να κάνει ο κώλος μας... γκλιιιιιιιιτς!), το λάδι (κώλος είναι όχι ντοματοσαλάτα), το βούτυρο (δεν παίζουμε στο «Τελευταίο τάνγκο στο Παρίσι» αλλά στο «Πρώτο “πάρτο” της Γελλάδας») και η κρέμα (σιγά μη ρίξουμε και κανέλλα!)

Στήσου και πάρ' τον

Πώς όμως θα πάρουμε το ΔΝΤ μας εύκολα και ανώδυνα; Θα μας αφήσει ο ΔΝΤ μας να πάρουμε τον πάνω κώλο; Ουψ! Το πάνω χέρι; ΔΝΤ είναι αυτός, ανεγκέφαλος και αποφασισμένος να μπει και να τα κάνει όλα λίμπα, να γαμήσει μέχρι τελικής πτώσεως, αδιαφορώντας για την καλή μας την καρδιά, και τα όσα περάσαμε και περνάμε για να καταλήξουμε εδώ που φτάσαμε: σε ένα άψυχο όργανο που κοιτά τη δουλειά του και μόνον. ΔΝΤ είναι, λοιπόν, αυτός και όχι η μητέρα Τερέζα (σε αυτήν την περίπτωση θα είχε μουνί, οπότε θα μας ήταν άχρηστο, καθώς να ξεσκιστούμε θέλουμε και όχι να κάνουμε βλακομούνι).

Ο πιο ασφαλής τρόπος ώστε και να το ευχαριστηθούμε και να τον ανοίξουμε και να μην τον τραυματίσουμε είναι να καβαλήσουμε εμείς το ΔΝΤ μας, ανοίγοντας με τα χέρια μας την κωλοτρυπίδα μας για να μπει. Με αυτόν τον τρόπο ελέγχουμε το πόσο αργά η γρήγορα θα μπαινοβγαίνει η «δικτατορία των πλουτοκρατών» (είναι ένα από τα παρωνύμια του ΔΝΤ μας) και δεν κινδυνεύουμε να τραυματιστούμε ή να πονέσουμε.

Πάτωσέ τον

Αφού τον παίρνεις που τον παίρνεις, χώσ' τον έως τον πάτο και απόλαυσέ το! Ανάλογα με την κλήση και το μέγεθος του ΔΝΤ μας, μπορούμε να τρίψουμε ή να διεγείρουμε τον «προστάτη» μας. Μάλιστα, σε συνδυασμό με ό,τι γίνεται στον κώλο μας (κύριος οίδε τι κάνει εκεί μέσα ο ΔΝΤ μας), η διέγερση του «προστάτη» μπορεί να μας κάνει να χύσουμε (το έχουν αυτό το ψυχεδελικό οι ανοιγμένοι κώλοι, το λέει και ο Φρόιντ αλλά και η γιαγιά μου, που στα νιάτα της είχε πάρει όλο τον αγρόκηπο του μπαρμπα-Στάθη μαζί με τον μπαρμπα-Στάθη).

Σε αυτήν την περίπτωση, που εκσπερματώσουμε δηλαδή, την έχουμε γαμήσει άσχημα διότι και ο «προστάτης» και ο ΔΝΤ δε θα προχωρήσουν σε μια ανάλογη ενέργεια, με αποτέλεσμα να εξακολουθήσουν το μέσα-έξω, το ήξεις-αφήξεις αλλά και το ανελέητο και προκλητικό «κώλε, εγώ θα σε γαμάω ώσπου να σφίξεις». Επειδή εμείς θα έχουμε χύσει και θα έχει σφίξει ο σφικτήρας, θα νιώσουμε μια έντονη δυσφορία, έναν έντονο πόνο, μπορεί και να ματώσουμε, και ίσως εκεί καταλάβουμε, επιτέλους, τι σημαίνει ένας άψυχος ΔΝΤ στον κώλο μας αλλά και ένας άχρηστος «σύντροφος» στο πλευρό μας.

Και -ίσως- τελικά διερωτηθούμε: Μήπως ήρθε η ώρα να σηκωθούμε, να αλλάξουμε θέση και στάση και να πάρουμε επί της ουσίας τη διαχείριση της τρύπας και της ηδονής μας στα δικά μας τα χέρια, και ό,τι μας πληγώνει και μας κοροϊδεύει να το στείλουμε στον καιάδα της Ιστορίας;