My loved, GAPάκη! Μύχιες σκέψεις μπούκαραν στο μυαλό μου, όταν μου είπες πως θα με «φακώσεις» για το καλό μου. Και αναρωτήθηκα: Επειδή είσαι Έλληνας της διασποράς, θες να μας κάνει και εμάς Έλληνες της διασποράς για να δούμε τη... γλύκα; (clopy right, από ρήση φίλης)... Θες να μας ρίξεις και εμάς στα ξένα χέρια που είναι... αμφίσημα μαχαίρια; Η μαμά σου έδωσε το ΔΝΤ σου σήμερα; Μήπως σου λέει καθημερινά πως είσαι... νινί ακόμα για να κάνεις μεγάλα πράγματα; Μήπως και εσύ ο ίδιος το πίστεψες, με αποτέλεσμα να σε πιάσουν «κότσο» οι... σύμμαχοι; Ξέρεις, GAPάκη, ενώ εσένα που έχεις ένα... προβληματάκι, σου έχωσαν ένα ΔΝΤ για να τον καταλάβουμε εμείς, για τους άλλους είπαν να τους «προστατέψουν» και να μην τους χώσουν ΔΝΤ: Είπαν να τους κάνουν ένα ευρωπαϊκό ταμείο για να τους προστατέψουν, και μάλιστα σε χρόνο dt. Μην ξημερώσει αύριο η ημέρα και τους επιτεθούν τα κερδοσκοπικά «κοράκια». GAPάκη! Μήπως σε έπιασαν μαλάκα, και μαζί με εσένα και εμάς; Για πάρ' το homework αυτό...


Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου


Το Παγκόσμιο Κύπελλο αποτελεί τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση στον πλανήτη και κάθε τέσσερα χρόνια καθηλώνει εκατομμύρια φιλάθλων σε όλο τον κόσμο.


Η αρχή έγινε το 1930 στην Ουρουγουάη και στη Νότια Αφρική τον Ιούνιο διεξάγεται η 19η διοργάνωση, καθώς το 1942 και το 1946 δεν πραγματοποιήθηκαν τουρνουά λόγω του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα 18 τρόπαια τα έχουν κερδίσει 7 διαφορετικά κράτη, με τη Βραζιλία να έχει τις περισσότερες κατακτήσεις με 5 —το 1958, το 1962, το 1970, το 1994 και το 2002. Τέσσερις κατακτήσεις έχει η Ιταλία, η οποία είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια αυτήν την στιγμή, ενώ —πέραν του 2006— έχει φτάσει στην κορυφή το 1934, το 1938 και το 1982. Η Γερμανία έχει πάρει το τρόπαιο 3 φορές (1954, 1974, 1990), από 2 φορές η Αργεντινή (1978, 1986) και η Ουρουγουάη (1930, 1950) και από μία η Γαλλία (1998) και η Αγγλία (1966).

Πιο αναλυτικά οι διοργανώσεις...


Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Ανθρώπων έργα: τα θύματα ενός ακήρυχτου πολέμου

Φωτογραφίες-σοκ από τον Κόλπο του Μεξικού, όπου για σχεδόν 45 ημέρες το πετρέλαιο από την εξέδρα της BP μολύνει την περιοχή, προκαλώντας ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.


Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Το αληθινό πρόσωπο του Ισραήλ

Απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας
και... ηλεκτροσόκ από το Τελ Αβίβ

«Οι Ισραηλινοί ανέβηκαν ξαφνικά και κατέλαβαν το πλοίο. Μας κράτησαν ομήρους κάτω από εξευτελιστικές συνθήκες με τα όπλα πάντα στραμμένα πάνω μας. Μας κρατούσαν φυλακισμένους και μας τραβούσαν βίντεο, καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, ενώ μας έγδυναν, μας περνούσαν από εξονυχιστικούς ελέγχους και, αφού ντυνόμασταν, μας ξαναέγδυναν για να μας ελέγξουν και πάλι. Ηταν ένας ατελείωτος ψυχολογικός πόλεμος».

O Μιχάλης Γρηγορόπουλος, ναύτης στο ελληνικό φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» του Στόλου της Ελευθερίας και μέλος της Πρωτοβουλίας «Ενα καράβι για τη Γάζα», περιγράφει μερικές από τις δραματικές σκηνές που έζησαν οι ακτιβιστές όταν οι ισραηλινοί κομάντος επιτέθηκαν στη νηοπομπή.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Ευγένιος Τριβιζάς: Ο «πέμπτος καβαλάρης»της Αποκαλύψεως είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS» (σ.σ: Portugal, Italy, Greece, Spain), το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της νότιας Ευρώπης και στις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή.

Τι δε μας λένε και δε βλέπουμε εμείς τα οφθαλμοφανή;

Το παρακάτω βίντεο είναι μια ενδιαφέρουσα άποψη για τη μασημένη «τροφή» που μας δίνουν και δεν τη φτύνουμε. Αλλά και που όταν τη φτύνουμε, την ξανατρώμε ως άλλα μυρικαστικά. Δείτε και κρίνετε...

Η γλώσσα είναι το «λογισμικό» ενός έθνους (Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ)

Η γλώσσα είναι το «λογισμικό» ενός έθνους (Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ)