Αυτούς τους... κουκουλοφόρους ποιος θα τους πιάσει;

 


Οι πληροφορίες λένε πως στο κατάστημα της οδού Στουρνάρα, το οποίο σπάνε οι ΜΑΤοκράτες
υπήρχαν «αναρχικοί», για τους οποίους δόθηκε εντολή να τους συλλάβουν. Ακόμη και αν είναι έτσι, δικαιούνται οι ΜΑΤοκράτες να πράττουν ό,τι πράττουν; Σε τι διαφέρει η συμπεριφορά τους από αυτή των υποτιθέμενων «αναρχικών»;

Μεταξύ μας και μη βγει παραέξω, στη χθεσινή πορεία οι αναρχικοί ούτε κουκούλες φορούσαν, ούτε «εργαλεία» αντάρτικου πόλεων κρατούσαν, ούτε σε παρεκτροπές προέβησαν. Αντιθέτως, πορεύονταν φωνάζοντας συνθήματα και περιφρουρούσαν το μπλοκ τους. Ήμουν εκεί και κανένας εγκάθετος ή «ρουφιάνος» συνάδελφός μου μπορεί να μου πει για να με πείσει περί του αντιθέτου.

Μπορώ να πω, μάλιστα, όταν εμφανίστηκαν οι ΜΑΤοκράτες, ως εκ θαύματος (αυτός ο θεός τελικά κάνει πολλά), εμφανίστηκαν και οι «αναρχικοί», που κινούνταν μάλιστα, τουλάχιστον επί της Πατησίων που τους είδα, παραπλεύρως του κεντρικού σώματος της πορείας, στο πεζοδρόμιο.

Επιτέλους, θα αλλάξει ο «Μανωλιός»
και δε θα βάλει τα ρούχα του αλλιώς; 

Αυτά λέγω και αμαρτία ξέρω ότι έχω, καθώς με τη δύναμή μου, την ψήφο μου, και επιμένω σε αυτό, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στέλνω στο Κηφηνοβούλιο αυτούς που μου τάζουν λάγους και μου δίνουν στο τέλος... πετραρχίδια (και πέτρα στο κεφάλι και τα αρχίδια τους για να έχω να πορεύομαι).


Εγώ, εσύ, όλοι μας στέλνουμε τους διαφθαρμένους στο Κηφηνοβούλιο, εγώ, εσύ, όλοι μας φταίμε. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, που είναι και αυτοσκοπός τους: η κατάληψη της εξουσίας. Εγώ, εσύ, όλοι μας δε βλέπουμε τι ψηφίζουμε; Δεν έχουμε κριτική σκέψη; Τόσο ηλίθια προς σφαγή πρόβατα στη στάνη έχουμε γίνει;

Ψέματα είναι; Ποιος, για παράδειγμα, από τους «κορυφαίους» συνδικαλιστές, που έχουν γαμήσει στην κυριολεξία το συνδικαλιστικό κίνημα, δεν εξαργύρωσε τις υπηρεσίες του με μια θέση στην πολιτική; Να θυμηθώ τον Πρωτόπαπα; Πού την Παρασκευή ήταν επικεφαλής της ΓΣΕΕ και διαπραγματευόταν για τα εργασιακά δικαιώματα και τη Δευτέρα ήταν υφυπουργός Εργασίας και στην αντίπερα όχθη; Να θυμηθώ τον Πουπάκη; Τον Κουσελά; Τον Μανώλη; Τον νυν υφυπουργό Κοτρουμάνη; Και πόσους άλλους που δε θυμάμαι τώρα...

Και στην άλλη πλευρά, σε αυτή των επαγγελματιών πολιτικών, πόσοι δε φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και άχρηστοι για τα εθνικά μας συμφέροντα; Τι να πρωτοθυμηθώ και εδώ... Το Σημίτη με το «Ευχαριστώ, τις ΗΠΑ» και τις αλχημείες του για να μπούμε στη ΟΝΕ; Τον Πάγκαλο, που παρέδωσε χειροπόδαρα τον Οτζαλάν στους Τούρκους; Τον -λέγε με και έμορφο- Άκη Τσοχατζόπουλο; Τον GAP που δεν κατάλαβε ότι δεν είχαμε λεφτά (κάποιοι κακοί του το έκρυψαν); Τον Καραμανλάκα που όταν του είπαν την αλήθεια για την κρίση ήθελε τη μαμά του, εκλογές και να πάει στη θάλασσα να βρει τα ομοκοιτοειδή του; Το Σαμαρά που για να γίνει υπουργός δεν έβγαλε λέξη για την κατάσταση στη χώρα, αν και ήξερε; Τον επικίνδυνο Παυλόπουλο που έλεγε ότι θα παραιτηθεί αν θα φύγει ο Καραμανλάκας, και αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τη συνέπειά του... παραμένει; Το Μαρκογιαννάκη που -αντί να το βουλώσει με τα όσα έγινα επί της θητείας του στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως- βγήκε σήμερα το πρωί στο ΜΕΓΚΑ και έλεγε πάλι παπαριές; Την Αλέκα που έχει βγάλει ρίζες στο έδαφος της Οκτωβριανής Επανάστασης; Το Τσίπρα που τόλμησε να πει να μην κοπεί ο όλος μισθός από τους βολευτές διότι υπάρχει ο κίνδυνος να χρηματίζονται; Τι λες, όρε pink σούργελο; Τώρα δεν το κάνουν; Δηλαδή, με λίγα λόγια, δικαιολογείς το κάθε δημόσιο στέλεχος παίρνει λιγότερα και τα «πιάνει»; Και... και... και...

Και στην παραπέρα πλευρά, αυτή της λεγόμενης «τέταρτης εξουσίας», των δημοσιογράφων. Να πω ονόματα; Τα βλέπω, τα βλέπεις, τα βλέπουμε κάθε βράδυ στα δελτία αποχαύνωσης των τηλεοπτικών δικτύων. Φωνάζουν, παίζουν, χαμογελούν σαρδόνια, χαριεντίζονται με τους συνεντευξιαζόμενους «κακοσμένους»...

Και... Και... Και...